انجمن تخصصی استادان و دانشجویان کامپیوتر ایران

امروزه، توسعه‌دهندگان بيشتري خواهان نوشتن نرم‌افزارهاي کاربردي توزيع‌يافته با مقياس کلان هستند و در اين‌کار، نيازمند سرعت و قابليت اطمينان تکنولوژي‌هاي سمت سرور هستند. براي کاهش هزينه طراحي و توسعه نرم‌افزارهاي کاربردي، سکوي J2EE يک روش مبتني بر کامپوننت براي طراحي، توسعه، سرهم بندي و اجراي نرم‌افزارهاي کاربردي در مقياس کلان ارائه کرده است. اين سکو، يک مدل توزيع‌يافته چندلايه‌اي عرضه مي‌کند که داراي کامپوننت‌هاي با قابليت استفاده مجدد است، يک مدل امنيتي يکپارچه دارد، کنترل‌هاي transaction قابل انعطاف دارد و مي‌تواند Web Service ها را از طريق پروتکل استاندارد XML پوشش دهد.
با استفاده از J2EE، يک توسعه‌گر نه تنها مي‌تواند به سرعت، راه‌حل‌هاي ابداعي تجاري مناسب براي بازار ارائه دهد، بلکه اين راه‌حل‌هاي مبتني بر کامپوننت و مستقل از سکو، به محصولات و رابط‌هاي برنامه‌هاي کاربردي هيچ توليد‌کننده‌اي وابسته نيستند. در حقيقت، مشتريان و توليدکنندگان نيز از آزادي در انتخاب محصولات و کامپوننت‌هائي که بيشتر بتواند نيازهاي تجاري و تکنولوژيکي آنها را برطرف سازد، احساس رضايت مي‌کنند.
(http://www.img98.com/images/q9gp2s6kdxjb587cpim.jpg)
 
قبل از آن که تعریف کنیم J2EE چیست بهتر است درک کنیم که J2EE زبان بـرنامه نویسی بسته نرم افزاری، یک ابزار و یا یک سرویس نیست. به عبارت ساده تر J2EE لزوما یک میان افزار استاندارد است که شرکت سان میکروسیستم آن را برای توسعه و به کارگیری برنامه های کاربردی تجاری در مقیاس گسترده و با قابلیت الکترونیکی و به صورت توزیعی و چندلایه ارائه کرده است.
برنامه های کاربردی که برای استانداردهای J2EE نوشته می شوند مزایای زیادی را در بر می گیرند که قـابلیت جابه جایی، امنیت، مقایس پذیری، توازن بار و قابلیت استفاده مجدد از آن جمله است.
میان افزارها، راه حل های نرم افزاری سمت سروری هستند که بنیاد و اساس مورد نیاز در اتصال سیستم های نامتجانس و منابعی توزیعی در شبکه را فراهم می کنند. پیش از J2EE، راه حلهای میان افزار و محدود به محصولات و عرضه کننده ها بودند. این میان افزارهای قدیمی ویژگی های محدودی داشتند و سازگاری آنها نیز کم بود و حتی در قابلیت های عملکردی و جابه جایی در مسائل مختلف نیز محدود بودند. به عبارت دیگر، هیچ استاندارد صنعتی مشترک و قابل قبولی برای این منظور وجود نداشت و بسیرای از ویژگی ها به انتخاب عرضه کننده بود.
J2EE با یادگیری از اشتباهات گذشته و ارائه نیازمندی های ضروری صنعت سبب رشد و کمال تکنولوژی میان افزار شد. همچنین امکان گسترش و توسعه های آتی نیز در آن لحاظ گردید.
در توسعه این استاندارد، سان با دیگر عرضه کننده های اصلی میان افزار، سیستم عامل و سیستم های مدیریت پایگاه داده از جمله IBM و اوراکل همکاری کرد.
در اصل J2EE مجموعه ای از اتانداردها و خط مشی هایی است که تعریف می کند چگونه برنامه های کاربردی در لایه توزیعی می توانند با استفاده از زبان جاوا ساخته شوندً؟ توسعه دهنده ها، برنامه های کاربردی خودشـان را تحت این استانداردها می سازند و عرضه کننده های زیرساختار، سازگاری با این مجموعه خط مشی ها را از طریق J2EE تضمین می کنند. از این طریق، برنامه های J2EE می توانند به صورت مدخلی برای به کارگیـری چندین سرور برنامه های کاربردی با حداقل تغییرات در سطح کم (و حتی بدون تغییر) در نظر گرفته شوند.

سکوي J2EE، از يک مدل چند‌لايه‌اي توزيع‌يافته براي نرم‌افزارهاي کاربردي با مقياس کلان استفاده مي‌کند. منطق برنامه کاربردي به يک سري کامپوننت شکسته مي‌شود که مي‌توانند بر روي چندين ماشين مختلف قرار گيرند.
کامپوننت‌هاي لايه کاربر بر روي ماشين کاربر اجرا مي‌شوند.
کامپوننت‌هاي لايه Web بر روي سرور J2EE قرار دارند.
کامپوننت‌هاي کاري نيز بر روي سرور J2EE قرار دارند.
نرم‌افزارهاي سيستم اطلاعاتي سيستم که بر روي سرور EIS قرار دارند.


کامپوننت‌هائي که توسط J2EE معرفي شده‌اند عبارتند از :
برنامه کاربردي client و applet ها که بر روي ماشين client اجرا مي‌شوند.
Servletهاي جاوائي و JSPها که بر روي سرور اجرا مي‌شوند.
کامپوننت‌هاي EJB که اجزاي منطق کاري هستند و بر روي سرور اجرا مي‌شوند.
کامپوننت‌هاي J2EE توسط زبان برنامه‌نويسي جاوا نوشته و کامپايل مي‌شوند.

javasource.com